zaterdag 5 december 2020

Stemt meer dan de helft van Noord-België rechts? Nee

Het Diependaele Instituut voor statistiek, pronostiek en wat nog meer vond jaren geleden een zorgwekkende trend in autoland. Toen merken als Land Rover of Toyota laat staan Jeep al lang vierwiel aangedreven auto's maakten met enige stijl en vooral voor mannen bedacht, begon iemand, een of andere pipo, in een directievergadering van een automerk (Volvo? Toyota?) te pleiten voor een stedelijke vierwiel aangedreven luxe auto, zoals de Range Rover, juist. ........ Het volstond een model uit het bestaande gamma op te blazen, er vierwielaandrijving in te bouwen en klaar was Kees. BMW, Volvo, en dies meer, het begon SUV's te regenen. Ze begonnen aan een succesvolle opmars. Toyata liet zijn Land Cruiser wat 'zakken' en er kwam een SUV van. ...... Eerst en vooral viel het het Diependaele op dat nogal wat vrouwen achter het stuur van dit soort wagens terug te vinden waren. Vrouwen zoeken zekerheid, weet je wel. Tot daar vond het Diependaele niets verdacht. ..... Toen echter het aantal ongevallen met dit soort wagens toenam, ging er een bel branden. Nee, geen kaars. De onderzoekers begonnen het verschijnsel onder de loep te nemen, zochten naar breukvlakken en raaklijnen en - het was in 2008 - zagen het licht. Flink, krachtig, robuust waren kenmerken die esthetica, kracht en andere schoonheid verdrongen. Een ruk naar rechts was dus geheel en al en als een fluitje van een cent, voorspelbaar. ..... We zitten er inmiddels volop in. Wie weet schopt het coronavirus er ons weer uit en opteren we voor elektrisch aangedreven stadswagentjes met driecilindermotoren. Dan komen Groen en ander links wel weer vanzelf aan de macht.

dinsdag 20 oktober 2020

Mededeling van het directiecomité

Het Diependaele Instituut komt uit een diep dal omhoog geklommen. Het recente verleden was voor ons een ware hel. Wij hadden altijd gedacht dat transparantie een concurrentievoordeel zou opleveren, het tegendeel was waar. .
.
Onze concurrenten kopieerden lustig onze methoden, gingen vervolgens met onze klanten aan de haal en wij konden het stilaan schudden. We hebben eerst gedacht dat we door onze transparantie af te schaffen, we opnieuw een concurrentievoordeel konden opbouwen. Het was echter te laat. We gingen ondergronds, nee, tegenwoordig heet dat onder de radar, en probeerden vandaar uit een nieuwe positie op te bouwen. Niemand zag ons. Een goede positie om geheime opdrachten te krijgen. Ja, dat lukte, een enkele keer. Meer mogen we daarover uiteraard niet mededelen. Het was gelukkig een uiterst lucratieve opdracht, zodat we er financieel weer goed voorstonden. Ik was als enige overgebleven in het hele instituut, de concurrentie had al mijn personeel weggekocht. Ik mocht dus al eens een stuk vakantie nemen en ging op reis. 
.

Daar deed ik nieuwe krachten en ideeën op. Wat wil de wereld nog weten? Ik wist het niet meer. Kort na mijn terugkeer brak de pandemie covid negentien uit. Meteen wist nagenoeg iedereen wat iedereen wilde weten: cijfers. Hoeveel nieuwe besmettingen, hoeveel nieuwe ziekenhuisopnames, hoeveel doden. Je kon niet snel genoeg een viroloog of een epidemioloog of desnoods een microbioloog ja zelfs een macrobioloog onder de arm nemen. .
Dat terrein was dus vlug bezet; ik kon hooguit een avondcursus, zeg maar een spoedcursus epidemiologie volgen maar de inschrijvingen waren snel gesloten, de vraag was groter dan het karig aanbod. Iedereen kon het meteen merken op de sociale media, het aantal mensen met een mening over het virus steeg zienderogen, nog sneller dan het aantal besmettingen. Het virus is inderdaad aanstekelijk.
Ik moest dus aan de toekomst denken en aan die van mijn kinderen. Wat komt er na de pandemie? Wat blijft er dan nog over van onze planeet, van onze samenleving? Ik nam dus potlood en papier en begon te tekenen. De meesten die zich opwerpen als begeleider of verbinder zullen nooit denken aan potlood of papier, laat staan tekenen. Nee, meteen schrijven. . Ik kon alleen maar een kleurloze, lelijke wereld bedenken die helemaal kaalgevreten was door het virus. Lege autowegen, volle parkings. Voetpaden vol met stilstaande elektrisch aangedreven steppen. Hier en daar nog een mens die naar zijn laatste adem hapt. In zo’n wereld is er voor het instituut geen plaats meer, alle statistieken komen te laat. . Ik nam toen toch maar een pen en schreef: wat was de laatste statistiek die de laatste mensen wilden kennen? Of was het niet beter een complottheorie te bedenken, vervolgens aanhangers te verzamelen en tot slot oprukken… De wetenschap in dienst van het activisme. . 

Daar ga ik niet verder op in, het kan nu eenmaal; wetenschap is niet per definitie een doffe kamerplant. Er is in de sociologie voldoende bewezen dat iets wat zich als wetenschap aandient, aardig wat teweeg kan brengen. Overigens is het zeer de vraag of het coronavirus covid negentien niet de vrucht is van wetenschappelijk onderzoek. . Wat kon ik doen? Campagnes opzetten om zelfdoding te voorkomen: ‘wat het virus doet, doet het beter dan jij zelf.’ Nee, wie zou nu zo’n campagne bestellen? Oproepen lanceren tot burgerlijke ongehoorzaamheid? ‘Laat de maskers maar vallen, het is tijd voor open strijd’. Er woedde een heuse storm in mijn brein. ‘Open je mond, je hebt vrijheid van spreken. Laat zo het virus binnen’. . Enfin, ik laat de rest van dit verhaal maar best vallen. Om kort te zijn, er is geen bocht ons te veel, het instituut is uit zijn as herrezen en zal heel binnenkort nieuw wetenschappelijk materiaal aanbrengen. . Gaat en zet uw masker op.

woensdag 3 januari 2018

Open brief aan Geert Van Istendael



Betreft: het einde van de taalstrijd


Beste vriend,


Met lede ogen moet ik het aanzien dat je verhuist uit Brussel, het doet niet waar naartoe. Het betekent zoveel als het einde van de taalstrijd. Eerst verliet Benno Barnard het land. Daarna was het mijn beurt. Nu jij nog. Er blijft met andere woorden niemand over om in pakweg Brussel de taalstrijd voort te zetten.


Je mag dit uiteraard met een korrel zou nemen. Maar toch. De Taalunie, bijvoorbeeld: Benno deed een oproep om een Taalunie uit te bouwen naar het voorbeeld van l’Académie Française. Het tegendeel is gebeurd. Van unie is geen sprake meer. Verdeel en heers. Daarnaast of daarbovenop heeft de sociolinguïstiek, zoals Benno terecht opmerkte de natuurlijke vijand van de taal, de taalwetenschap vervangen. Niet het taaleigen is nu wat telt maar het ‘taalgevoel’ van de modale ‘taalgebruiker’ of –consument. Taal is ondergeschikt aan … ja, aan wie of wat?


Wij noemden dat nog de standaardtaal. In onze tekstverwerker konden we kiezen tussen Nederlands (standaard) en een ander Nederlands, van Zuid-Afrika of van Suriname. Dat (standaard) is weg uit de tekstverwerker. Het zegt genoeg. Nu heb ik de standaardtaal voldoende onder de vingers om zonder Taalunie of andere instantie radicaal het gebruik ervan voort te zetten. Maar zonder nog te strijden tegen die kwibussen die andere varianten bedenken.


Jij noemde hun gedoe ooit het Verkavelingsvlaams. Je maakte furore. Later werd dat de tussentaal genoemd. Nu zijn er barbaren die gewagen van de Vlaamse standaardtaal. Ik kan niet meer volgen, ik wil dit ook niet meer volgen.
Ik zie ons straks alle drie al zitten in het oudstrijderslokaal ‘de Taal’, niet eens tegenover maar in het gebouw van de Taalunie, herinneringen bovenhalen uit glorierijke dagen.


Het ergste echter is dat wij ooit als taalnazi’s zijn afgeschilderd. Als we ergens een bloedhekel aan hebben dan wel aan de nazi’s. Verder zijn wij geen taalpolitie. En vraag ik in Gent steevast: wat is dat dan, een rond punt? Is niet elk punt rond? Wat zegt u daar toch voor onzin?


Laatst kreeg ik op die vraag de uitleg hoe ik moest rijden naar mijn bestemming volledig in het Frans. Gent is dus nog steeds Franstalig. Strijd om van Gent een Nederlandstalige stad te maken is er niet meer. We zijn moegestreden. We trekken ons terug. Jij op de boerenbuiten ergens in Noord-België, Benno in East – Sussex en ik dus in Noord-Afrika.


Met aller vriendelijke groeten




vrijdag 10 juni 2011

RTV

Geachte RTV,

ik ben zeer toevallig eens een nieuwsuitzending gaan bekijken via het internet. U brengt regionaal nieuws en vindt dus dat het iets minder mag, zo mag ik besluiten.

hoezo, iets minder! Wat bedoelt u? Ik hoor het u zeggen.

iets minder stijl, iets minder Nederlands.

hoezo, iets minder stijl? Weer hoor ik u, ditmaal roepen. Mompelen zou u beter staan. Voka doet iets en u doet er nauwelijks iets mee. Voka schrijft dat het iets doet 'met het oog op' (mijn rug, bijvoorbeeld). U doet er nauwelijks iets mee en neemt dat woordelijk over. De uitdrukking 'met het oog op' slaat nergens op, ook niet op mijn rug. Schrijf 'om' zegt het stijlboek. Nu hoop ik u te horen mompelen maar zie, u zeurt verder:

En dan: minder Nederlands!

Wel, in het Nederlands verkoopt men iets voor de prijs van 10 euro. U doet dat 'aan'. Technisch gezien gaat het hier om een gallicisme en dat is fout. Jawel, fout. Sociolinguistisch gezien gaat het hier om een gebrek aan inburgering in de landstaal. Ook dat is fout.
Uiteindelijk schoffeert u hiermee de welmenende kijker. In het geval van ondertekende heeft dat ertoe geleid dat ik het einde van de uitzending niet heb gehaald.

Regionaal, helemaal! Helemaal hetzelfde als nationaal! Ik herhaal: één taal en proper op uw taal, het is ook de mijne en die van het volk, het noorden van het land en nog veel meer.

Tip: neem een eindredacteur in huis.

vrijdag 12 februari 2010

Debatten woeden

Het debat woedt al een hele tijd. Voor of tegen de hoofddoek? Het is een vals debat omdat sommigen beweren dat dit kledingstuk hen opgelegd wordt vanuit hun godsdienst, eerder dan door hun met varkensmanieren behepte machoman. De hoofddoek is een valhelm die de draagster behoedt als gevallen vrouw te worden aanzien en nog dieper te vallen.
Anders is het met het dragen van de tent. In België is die dracht enkel toegestaan op de dagen van carnaval. Wie op andere dagen gehuld in een tent op straat loopt, wordt opgepakt. Misschien vinden sommigen dat erg.
In Frankrijk wordt het dragen van de tent in de openbare ruimte helemaal verboden. Ik hoor ditmaal zelden zeuren dat die tentdracht opgelegd wordt vanuit een godsdienst.
Overigens zijn er heel wat praktische redenen om de tentdracht te verbieden. Een overzicht:

Mannen in boerka overvallen bankkantoor
• 06/02 In Athis-Mons, in het zuiden van de Franse hoofdstad Parijs, hebben twee mannen in boerka een bank overvallen. Het incident doet in Frankrijk de discussie over het dragen van gezichtsbedekkende kledij door allochtonen nog maar eens oplaaien. (noot van de redactie: een niet allochtone vrouw in Frankrijk, een autochtone dus, diende van haar met varkensmanieren behepte machoman ook de tent te dragen. De man kreeg als tegenpartij de Franse nationaliteit niet)

De bankbediende dacht dat hij met twee moslimvrouwen te maken had en opende daarom ook het sas van de bank.

Zodra de twee overvallers binnen waren, deden ze hun hoofddoek af en bedreigden ze de aanwezige klanten en personeelsleden met een wapen. (noot van de redactie: het feit dat ze hun tent afgooiden zou er kunnen op wijzen dat ze dit met voorbedachten rade deden, die bank overvallen in die dracht, om zo de regering gelijk te geven. Die 4400 euro en wat centen beschouwen ze allicht als onkostenvergoeding)

Uiteindelijk gingen de twee er met een geldsom van bijna 4.500 euro vandoor.

Een Arabische ambassadeur heeft zijn huwelijk geannuleerd nadat hij ontdekt had dat zijn toekomstige echtgenote, die volledig gesluierd was, een baard had en scheel zag. Dat schrijft de krant Gulf News uit de Verenigde Arabische Emiraten.
De ambassadeur zou met een vrouw uit een Golfstaat in het huwelijksbootje stappen op basis van foto's die hij van haar familie had gekregen en waarop niet de toekomstige bruid maar haar mooiere zus bleek te staan. Tijdens de zeldzame ontmoetingen die hij met zijn verloofde had, kon de ambassadeur haar gelaatstrekken niet zien omdat ze de nikab droeg, een sluier die alleen de ogen vrijlaat (vrij vertaald: de tent).

Toen het huwelijkscontract getekend was en hij "zijn echtgenote, een arts, wou kussen, ontdekte de ambassadeur dat ze een baard had en scheel zag". Hij diende een klacht in bij de rechtbank wegens "bedrog" door zijn schoonouders, waarop het huwelijkscontract werd ontbonden.

De sluier oplichten en dan merken dat je bent opgelicht!

vrijdag 2 oktober 2009

Geef uw kind niet zomaar een naam

PhotoNews De naam Vicky kreeg met de serie Little Britain een ietwat marginale bijklank
wo 09/09/2009 - 11:00 U denkt beter twee keer na over welke naam u aan uw kind geeft. Hoewel een naam niet de oorzaak is van slechte schoolprestaties, is er wel degelijk een verband tussen bijvoorbeeld Kelly en een minder rapport.
Uit een peiling van een Britse oudervereniging blijkt dat een op de drie Britse leerkrachten "verwacht" dat iemand met een bepaalde naam meer aandacht nodig zal hebben in de klas. Als er een Chelsea of Jessica in de klas zit, denkt de leraar of lerares sowieso dat het om lastposten gaat. De helft van de leerkrachten heeft al een oordeel klaar als hij voor de start van het schooljaar de namenlijst overloopt. Ongeveer 70 procent heeft het zelfs moeilijk om "originele" namen van een aantal leerlingen uit te spreken.

Of Belgische leerkrachten ook dezelfde vooroordelen hebben is nog niet echt onderzocht, maar een studie van de VUB stelde een paar jaar geleden wel vast dat er een verband is tussen de naam van een kind en zijn of haar schoolprestaties. Uiteraard is het niet zozeer de naam, maar wel de omgeving waarin het kind opgroeit cruciaal voor de ontwikkeling. Laagopgeleide ouders geven hun kinderen meestal namen zoals Kelly, Tamara en Cindy, terwijl hoogopgeleiden eerder Thomas, Ruben of Eva prefereren.

Het is bekend dat kinderen uit hoogopgeleide gezinnen meer bagage en kansen meekrijgen en bijgevolg ook beter scoren op school. Dat versterkt dan nog eens het beeld dat bestaat over die namen. Een vicieuze cirkel met andere woorden, waarin reële achterstand en hardnekkige vooroordelen hand in hand gaan.

Hoogdag op het Instituut

Hoogdag op het Instituut

De hele staf is uitgebreid gaan lunchen. De directie had immers wat te vieren. Er is weer een spectaculair onderzoek gebeurd. In België werd voorwaar een nationaal kleerkastenonderzoek gevoerd. Laat ons wel wezen, aldus een woordvoerder van het Diependaele Instituut, het ging om een eenvoudige bevraging gestuurd door een middelgrote winkelketen. 40.000 antwoorden vormen een representatief staal, daar twijfelt geen enkele deskundige in statistiek aan.
Afgunst bij Diependaele omdat het onderzoek is gevoerd door concurrent Futures? Of was het features?
"E5-mode wil inzichten verwerven over de relatie van de Belgische vrouw met haar kleding. Daarom organiseert deze keten Het Nationale Kleerkastonderzoek in samenwerking met het onderzoeksbureau Futures. Dit bureau stelde een performante vragenlijst op waarmee elke vrouw in België haar kastgeheimen kan blootgeven. Vrouwen worden hierdoor uitgenodigd om alles te vertellen over hun mislukte aankopen, hun persoonlijke stijl en hun lievelingskleur, het gevoel weer niks te hebben om aan te trekken, het aantal keren dat ze iets kochten dat té klein was, hun haatliefde verhouding met de spiegel en het pashokje en over hun shoppartners…" Wie dit leest, stelt zich vragen. Waarom noemt het onderzoeksbureau zijn vragenlijst performant? Hoe stellen we ons zo'n lijst voor?

"Wie meedoet aan het nationale kleerkastonderzoek maakt dankzij E5-Mode bovendien kans op één van de 10 kledingcheques van 500 euro! "
Vraag is nu echter of elke cheque goed is voor 500 euro, zodat je 5000 euro aan kleren moet gaan kopen dan wel … dan wel wat? Dat zou goed zijn om een kamer bij te bouwen in huis en er een nieuwe klerenkast in neer te poten.

Het Instituut spreekt zich uiteraard niet uit over de resultaten. Deze bevestigen in sterke mate de volksmond die beweert dat vrouwen niet weten wat ze willen. Dezelfde resultaten bevestigen ondertussen ook minder volksmondelijke uitlatingen, met name dat het met de gelijkheid van man en vrouw de goede kant zou uitgaan: 55 procent van de mannen worstelt met hetzelfde probleem als vrouwen: ook zij kopen al eens iets dat ze niet dragen. Als je maar ziet welke kant het uitgaat, het ziet er niet zo goed uit. Tenzij voor de winkelketen, die nu vlijtig raadgevend personeel kan inzetten dat de klant, zonder die te veel te betuttelen, helpt bij haar maar ook bij zijn keuze.

Een woordvoerder van het Diependaele Instituut, wiens naam er hier niet toe doet, voegt er aan toe: "Er moet wel heel veel geld omgaan in de Belgische economie om er zomaar over de balk te gooien, om een aantal vooroordelen becijferd te bevestigen, zonder dat daar enige grondige methodiek mee gepaard gaat." Met andere woorden, het gaat om een truc van de foor. De foor heet hier dus E5 mode.

Hoed u voor de verpakkingsindustrie

De gebruiker leeft op voet van oorlog met de verpakkingsindustrie. Er wordt langs vele kanten onderzoek gedaan naar de stand van zaken in die oorlog. Enquêtes via internet of aan de ingang van de supermarkt, telefonische bevragingen, alle onderzoeksmiddelen zijn goed. Gebruiker, laat je gaan en vertel rustig hoe lang het tegenwoordig duurt om een verpakking open te krijgen.

Van onze kant hebben we echter een ander onderzoek lopende gezet: hoe niet alleen kameleons hun pak en dus hun verpakking veranderen. Toedracht en dichte pakken, los gedragen mouwen (en wat daar al niet uitkomt aan apen), buikriemen, u ziet, het kan veel kanten uit en de onderzoekers van het Diependaele hebben dan ook de handen vol op dit ogenblik.
Zijn ze goed bezig? Allicht.

Belgische realpolitiek

Zowel Belgen zelf als buitenlanders begrijpen niet altijd hoe surrealistisch België en vooral zijn bestuurders eigenlijk te werk gaan. Het jongste staaltje daarvan is uiteraard de statistische vaststelling dat dit kleine land zijn klimaat twee maal vlugger opwarmt dan globaal. Een voortrekker, kortom. Op het blog "diependaele instituut" lees je daar al wat over. We moeten echter eerlijk en open durven zijn en meteen ook verder kijken. Een blik gooien kortom.

Vooreerst wil ik hier een blik werpen op en naar Vandebrande, Luc meer bepaald, uit Mechelen. Ooit minister-voorzitter van de Noord-Belgische regering. Vaak hoorden we uit zijn mond dat zijn regering gevat was. Meteen stonden hier en daar bij dunne bosjes mensen op en gingen, gelijklopend, stemmen op: meent hij dat? Is die regering echt gevat, bijvoorbeeld bij de kraag? Geeft hij grif toe dat zijn ploeg in de fout is gegaan? Wie vat dan zomaar een regering (bij de kraag)? Het koor was zo overstelpend dat de televisienieuwsredactie de woorden van Luc Vandebrande ondertitelde: de minister-president bedoelt eigenlijk: bij de regering is een zaak aanhangig gemaakt. De stemmen verstomden. Op de achtergrond en in de coulissen staat Vandebrande al een tijd te zwaaien met een geheime agenda. Helaas, uit het beeld, uit het zicht.

De televisienieuwsredactie heeft in deze gedwaald. Het betrof namelijk een gecodeerde boodschap. Enkele jaren later begonnen immers de koppen te rollen.
Eerst was er het Agusta schandaal naar aanleiding van de moord op Cools. Pro memorie: eerst werdHier en daar werden toen toplui en enkele politici bij de witte boord gevat en opgesloten in Lantin, de gevangenis van Luik. Luc Vandebrande kon eerst zijn ogen niet geloven. Zijn geheime, gecodeerde boodschap begon te werken. Iemand moet hem dan toch hebben begrepen. Ook God in eigen persoon, Guy 'Dieu' 'Spit' Spitaels moest toen het onderspit delven. Zeer verregaand allemaal. Maar men kon nog verder.

Naar Charleroi bijvoorbeeld. Daar gingen ook de PS poppetjes aan het dansen toen enkele bewindslui bij de witte boord werden gevat. Inmiddels had God een andere gestalte aangenomen, die van Elio Dieu Rupo, de meest alomtegenwoordige politicus van België: partijvoorzitter, hoofd van de Franstalige Gemeenschapsregering en van de Waalse Gewestregering. Straks nog federaal eerste minister, als niemand hem tegenhoudt. Luc Vandebrande is, toen het nieuws over Charleroi bekend raakte, van zijn stoel gevallen. Het was al lang niet meer de stoel van de minister-president. Vandebrande sprak zo weinig gevat dat hij eruit gevallen is. Dit doet er hier verder niet toe. Gaan we nu terug naar Charleroi, ons van geen kwaad bewust? Of gaan we bij God te rade, ten einde raad? Nee, laat maar.

Om af te sluiten gaan we even te raad bij Meester De Heer Marc Verwilghen
voormalig Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid, voormalig Minister van Justitie, gevallen witte ridder, en wat nog meer, we kunnen niet ongestraft in de toekomst zien. Statistisch gezien is het woord dat bij deze heer en meester het meest genoteerd werd: weerhouden. Hij is officieus uitgeroepen tot de kampioen 'belet aantekenen'. Na een uitspraak van een of ander hof of rechtbank, kan de beschuldigde die aldus veroordeeld is, beroep aantekenen bij een hoger hof of een hogere rechtbank. Verwilghen tekende constant belet aan. "Ik heb in deze het argument van de oppositie niet weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. De magistraten mopperden en de minister "kon in het hele dossier geen enkel element weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. Er bestaat een Excel bestand met 35 bladzijden waarin dergelijke uitspraken staan opgeschreven. Toen bladzijde 25 was volgeschreven, werd de Minister ontheven van zijn taak. De tien overige bladzijden in het bestand dateren van zijn huidige periode als Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid. "Voor de bouw van de Belgische observatiebasis aan de Zuidpool heeft de regering, op mijn voordracht, firma huppeldepup weerhouden om het station te bouwen." Die firma werd aldus belet over te gaan tot de bouw en tekende verzet aan bij de Raad van State. Als daar het dossier aanhangig wordt gemaakt en er komt een uitspraak te gronde, dan zijn we al drie jaar verder, is Verwilghen allicht geen minister meer en kan hij op zijn eentje belet aantekenen. Dat hij bovendien in bewuste zin begint en eindigt met dezelfde woorden, is niet voldoende om hem verder de grond, in casu het poolijs, in te boren.

Globalisering ligt totaal op zijn gat

Bredero was een dwarskijker met visie, een soort helderziende profeet met een brilletje. Het kan verkeren, is alles wat van zijn werk in de volksmond is overgebleven. Het is veel en eigenlijk alles.
Zowat drie jaar geleden opperde het Diependaele ooit aan een klant: “Jij gaat er steeds van uit dat de economie blijft groeien. Heb je er al aan gedacht dat het ooit uit zal zijn met die groei?”. De klant vond zonder verpinken het juiste antwoord: “Daar denk ik niet aan”.

Het is op die basis dat kennisinstituten zoals het Diependaele in de kennismaatschappij een economische positie kunnen innemen.
Het Diependaele herhaalde toen aan zijn klant die zinsnede van Bredero.

Lange tijd gold dat de globalisering de verovering van de wereld betekent door Amerikaanse producten van mindere kwaliteit zoals coke, cola, Chrysler en consoorten. Ook dat is verkeerd uitgevallen en aan verkeren toe. Bredero, niet Grote Broer, is tegenwoordig alom. Straks vertrekt die Broer met stille trom uit het Café Bagdad.

Wat er wel geheel globaal en wereldomvattend is, dat is het debacle van de VS, hun schuldencrisis, hun begrotingskort, hun rommelhypotheken: ze treffen de hele wereld. Ze sleuren de hele wereld mee in hun val, die na de hoogmoed komt van de regering Vanden Bosch. (Bush, zeg maar, maar we willen dit niet zomaar en zo graag gezegd).

Nu ook de restanten van de Volksunie het verdwijnpunt naderen of voorbij zijn getrokken – als gevolg van rommelhypotheken? – krijgt het Diependaele de ene spontane sollicitant na de andere over de vloer.
Onlangs was hier een jonge historicus van tegen de veertig jaar, en we citeren, “even komen binnenwaaien om te zien of er voor hem een nieuwe uitdaging was weggelegd in het Instituut”. Dat ‘jonge historicus’ is afgemeten op basis van zijn ervaring. “Bart,” sprak dr. Diependaele hem toe, “je toekomst ligt in het Zuiden, jonge man. Te beginnen met het zuiden van ons eigen land. Vraag het je zuster maar.”
Twee dagen later viel er een mailtje in de bus vanwege en we citeren weer: Anciaux, Bert :

“Beste vrienden, binnenkort wordt het voor ons weer tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik zal volop bouwen aan mijn eigen toekomst binnen een nieuw kader. Zou het ondertussen niet een prachtige zaak zijn dat u mijn diensten inhuurt voor onderzoek naar toekomstmogelijkheden?”.

Bij het Diependaele heeft Bert echter geen vrienden. Elders misschien nog wel een paar, waaronder zijn eigen vader. Bovendien wijst niets in zijn curriculum op enige voeling met de toekomst vanuit het verleden of omgekeerd.
Tussendoor kwam er een voldoende gefrankeerde brief via de Post binnen, afgestempeld in Izegem. Reeds na twee zinnen werd dit schrijven zonder gevolg en zonder antwoord geklasseerd. Stel u voor: “Zeer hooggeleerde dokter Diependaele”, zo begon het. Wat hoog gegrepen voor iemand uit Izegem maar toch, foutloos, geen spellingfout tussen te krijgen. Het ging echter verder en eigenlijk ver genoeg tot veel te ver: “In mijn vorige hoedanigheid van Minister der Noord-Belgische regering heb ik meermaals het genoegen gesmaakt kennis te nemen van uw bevindingen in diverse aangelegenheden”. Dit klopt langs geen kanten. Die man uit het ver westelijke Izegem heeft nooit ook maar een statistische studie besteld bij het Diependaele. Hij ging altijd steevast bij concurrent Censydiam. Vandaar het gevolg dat we aan dit schrijven hebben voorbehouden.
Op een dag echter schrok het hele instituut zich een aap in stilte in de mouw. Niemand minder dan Condy Rize kwam hier binnen gewandeld – tussen twee opdrachten door – om voor haarzelf en haar opdrachtgever, hoger genoemde Vande Bosch, een kandidatuur in te dienen als vorser, annex spreker verbonden aan het Diependaele. Beginwedde 10.000 dollar. Niemand in het Instituut heeft ook maar een seconde laten blijken deze dame met haar vreemde tongval te kennen.

Hoe moet het nu verder? Misschien nemen de Chinezen wel de globalisering over en worden de producten nog goedkoper, smaaklozer, bedreigender voor de volksgezondheid (zoals coke cola) en ondermijnender voor de mensheid. Het Instituut werkt volop aan een studie in die zin en die richting.