vrijdag 2 oktober 2009

Belgische realpolitiek

Zowel Belgen zelf als buitenlanders begrijpen niet altijd hoe surrealistisch België en vooral zijn bestuurders eigenlijk te werk gaan. Het jongste staaltje daarvan is uiteraard de statistische vaststelling dat dit kleine land zijn klimaat twee maal vlugger opwarmt dan globaal. Een voortrekker, kortom. Op het blog "diependaele instituut" lees je daar al wat over. We moeten echter eerlijk en open durven zijn en meteen ook verder kijken. Een blik gooien kortom.

Vooreerst wil ik hier een blik werpen op en naar Vandebrande, Luc meer bepaald, uit Mechelen. Ooit minister-voorzitter van de Noord-Belgische regering. Vaak hoorden we uit zijn mond dat zijn regering gevat was. Meteen stonden hier en daar bij dunne bosjes mensen op en gingen, gelijklopend, stemmen op: meent hij dat? Is die regering echt gevat, bijvoorbeeld bij de kraag? Geeft hij grif toe dat zijn ploeg in de fout is gegaan? Wie vat dan zomaar een regering (bij de kraag)? Het koor was zo overstelpend dat de televisienieuwsredactie de woorden van Luc Vandebrande ondertitelde: de minister-president bedoelt eigenlijk: bij de regering is een zaak aanhangig gemaakt. De stemmen verstomden. Op de achtergrond en in de coulissen staat Vandebrande al een tijd te zwaaien met een geheime agenda. Helaas, uit het beeld, uit het zicht.

De televisienieuwsredactie heeft in deze gedwaald. Het betrof namelijk een gecodeerde boodschap. Enkele jaren later begonnen immers de koppen te rollen.
Eerst was er het Agusta schandaal naar aanleiding van de moord op Cools. Pro memorie: eerst werdHier en daar werden toen toplui en enkele politici bij de witte boord gevat en opgesloten in Lantin, de gevangenis van Luik. Luc Vandebrande kon eerst zijn ogen niet geloven. Zijn geheime, gecodeerde boodschap begon te werken. Iemand moet hem dan toch hebben begrepen. Ook God in eigen persoon, Guy 'Dieu' 'Spit' Spitaels moest toen het onderspit delven. Zeer verregaand allemaal. Maar men kon nog verder.

Naar Charleroi bijvoorbeeld. Daar gingen ook de PS poppetjes aan het dansen toen enkele bewindslui bij de witte boord werden gevat. Inmiddels had God een andere gestalte aangenomen, die van Elio Dieu Rupo, de meest alomtegenwoordige politicus van België: partijvoorzitter, hoofd van de Franstalige Gemeenschapsregering en van de Waalse Gewestregering. Straks nog federaal eerste minister, als niemand hem tegenhoudt. Luc Vandebrande is, toen het nieuws over Charleroi bekend raakte, van zijn stoel gevallen. Het was al lang niet meer de stoel van de minister-president. Vandebrande sprak zo weinig gevat dat hij eruit gevallen is. Dit doet er hier verder niet toe. Gaan we nu terug naar Charleroi, ons van geen kwaad bewust? Of gaan we bij God te rade, ten einde raad? Nee, laat maar.

Om af te sluiten gaan we even te raad bij Meester De Heer Marc Verwilghen
voormalig Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid, voormalig Minister van Justitie, gevallen witte ridder, en wat nog meer, we kunnen niet ongestraft in de toekomst zien. Statistisch gezien is het woord dat bij deze heer en meester het meest genoteerd werd: weerhouden. Hij is officieus uitgeroepen tot de kampioen 'belet aantekenen'. Na een uitspraak van een of ander hof of rechtbank, kan de beschuldigde die aldus veroordeeld is, beroep aantekenen bij een hoger hof of een hogere rechtbank. Verwilghen tekende constant belet aan. "Ik heb in deze het argument van de oppositie niet weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. De magistraten mopperden en de minister "kon in het hele dossier geen enkel element weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. Er bestaat een Excel bestand met 35 bladzijden waarin dergelijke uitspraken staan opgeschreven. Toen bladzijde 25 was volgeschreven, werd de Minister ontheven van zijn taak. De tien overige bladzijden in het bestand dateren van zijn huidige periode als Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid. "Voor de bouw van de Belgische observatiebasis aan de Zuidpool heeft de regering, op mijn voordracht, firma huppeldepup weerhouden om het station te bouwen." Die firma werd aldus belet over te gaan tot de bouw en tekende verzet aan bij de Raad van State. Als daar het dossier aanhangig wordt gemaakt en er komt een uitspraak te gronde, dan zijn we al drie jaar verder, is Verwilghen allicht geen minister meer en kan hij op zijn eentje belet aantekenen. Dat hij bovendien in bewuste zin begint en eindigt met dezelfde woorden, is niet voldoende om hem verder de grond, in casu het poolijs, in te boren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten