PhotoNews De naam Vicky kreeg met de serie Little Britain een ietwat marginale bijklank
wo 09/09/2009 - 11:00 U denkt beter twee keer na over welke naam u aan uw kind geeft. Hoewel een naam niet de oorzaak is van slechte schoolprestaties, is er wel degelijk een verband tussen bijvoorbeeld Kelly en een minder rapport.
Uit een peiling van een Britse oudervereniging blijkt dat een op de drie Britse leerkrachten "verwacht" dat iemand met een bepaalde naam meer aandacht nodig zal hebben in de klas. Als er een Chelsea of Jessica in de klas zit, denkt de leraar of lerares sowieso dat het om lastposten gaat. De helft van de leerkrachten heeft al een oordeel klaar als hij voor de start van het schooljaar de namenlijst overloopt. Ongeveer 70 procent heeft het zelfs moeilijk om "originele" namen van een aantal leerlingen uit te spreken.
Of Belgische leerkrachten ook dezelfde vooroordelen hebben is nog niet echt onderzocht, maar een studie van de VUB stelde een paar jaar geleden wel vast dat er een verband is tussen de naam van een kind en zijn of haar schoolprestaties. Uiteraard is het niet zozeer de naam, maar wel de omgeving waarin het kind opgroeit cruciaal voor de ontwikkeling. Laagopgeleide ouders geven hun kinderen meestal namen zoals Kelly, Tamara en Cindy, terwijl hoogopgeleiden eerder Thomas, Ruben of Eva prefereren.
Het is bekend dat kinderen uit hoogopgeleide gezinnen meer bagage en kansen meekrijgen en bijgevolg ook beter scoren op school. Dat versterkt dan nog eens het beeld dat bestaat over die namen. Een vicieuze cirkel met andere woorden, waarin reële achterstand en hardnekkige vooroordelen hand in hand gaan.
vrijdag 2 oktober 2009
Hoogdag op het Instituut
Hoogdag op het Instituut
De hele staf is uitgebreid gaan lunchen. De directie had immers wat te vieren. Er is weer een spectaculair onderzoek gebeurd. In België werd voorwaar een nationaal kleerkastenonderzoek gevoerd. Laat ons wel wezen, aldus een woordvoerder van het Diependaele Instituut, het ging om een eenvoudige bevraging gestuurd door een middelgrote winkelketen. 40.000 antwoorden vormen een representatief staal, daar twijfelt geen enkele deskundige in statistiek aan.
Afgunst bij Diependaele omdat het onderzoek is gevoerd door concurrent Futures? Of was het features?
"E5-mode wil inzichten verwerven over de relatie van de Belgische vrouw met haar kleding. Daarom organiseert deze keten Het Nationale Kleerkastonderzoek in samenwerking met het onderzoeksbureau Futures. Dit bureau stelde een performante vragenlijst op waarmee elke vrouw in België haar kastgeheimen kan blootgeven. Vrouwen worden hierdoor uitgenodigd om alles te vertellen over hun mislukte aankopen, hun persoonlijke stijl en hun lievelingskleur, het gevoel weer niks te hebben om aan te trekken, het aantal keren dat ze iets kochten dat té klein was, hun haatliefde verhouding met de spiegel en het pashokje en over hun shoppartners…" Wie dit leest, stelt zich vragen. Waarom noemt het onderzoeksbureau zijn vragenlijst performant? Hoe stellen we ons zo'n lijst voor?
"Wie meedoet aan het nationale kleerkastonderzoek maakt dankzij E5-Mode bovendien kans op één van de 10 kledingcheques van 500 euro! "
Vraag is nu echter of elke cheque goed is voor 500 euro, zodat je 5000 euro aan kleren moet gaan kopen dan wel … dan wel wat? Dat zou goed zijn om een kamer bij te bouwen in huis en er een nieuwe klerenkast in neer te poten.
Het Instituut spreekt zich uiteraard niet uit over de resultaten. Deze bevestigen in sterke mate de volksmond die beweert dat vrouwen niet weten wat ze willen. Dezelfde resultaten bevestigen ondertussen ook minder volksmondelijke uitlatingen, met name dat het met de gelijkheid van man en vrouw de goede kant zou uitgaan: 55 procent van de mannen worstelt met hetzelfde probleem als vrouwen: ook zij kopen al eens iets dat ze niet dragen. Als je maar ziet welke kant het uitgaat, het ziet er niet zo goed uit. Tenzij voor de winkelketen, die nu vlijtig raadgevend personeel kan inzetten dat de klant, zonder die te veel te betuttelen, helpt bij haar maar ook bij zijn keuze.
Een woordvoerder van het Diependaele Instituut, wiens naam er hier niet toe doet, voegt er aan toe: "Er moet wel heel veel geld omgaan in de Belgische economie om er zomaar over de balk te gooien, om een aantal vooroordelen becijferd te bevestigen, zonder dat daar enige grondige methodiek mee gepaard gaat." Met andere woorden, het gaat om een truc van de foor. De foor heet hier dus E5 mode.
De hele staf is uitgebreid gaan lunchen. De directie had immers wat te vieren. Er is weer een spectaculair onderzoek gebeurd. In België werd voorwaar een nationaal kleerkastenonderzoek gevoerd. Laat ons wel wezen, aldus een woordvoerder van het Diependaele Instituut, het ging om een eenvoudige bevraging gestuurd door een middelgrote winkelketen. 40.000 antwoorden vormen een representatief staal, daar twijfelt geen enkele deskundige in statistiek aan.
Afgunst bij Diependaele omdat het onderzoek is gevoerd door concurrent Futures? Of was het features?
"E5-mode wil inzichten verwerven over de relatie van de Belgische vrouw met haar kleding. Daarom organiseert deze keten Het Nationale Kleerkastonderzoek in samenwerking met het onderzoeksbureau Futures. Dit bureau stelde een performante vragenlijst op waarmee elke vrouw in België haar kastgeheimen kan blootgeven. Vrouwen worden hierdoor uitgenodigd om alles te vertellen over hun mislukte aankopen, hun persoonlijke stijl en hun lievelingskleur, het gevoel weer niks te hebben om aan te trekken, het aantal keren dat ze iets kochten dat té klein was, hun haatliefde verhouding met de spiegel en het pashokje en over hun shoppartners…" Wie dit leest, stelt zich vragen. Waarom noemt het onderzoeksbureau zijn vragenlijst performant? Hoe stellen we ons zo'n lijst voor?
"Wie meedoet aan het nationale kleerkastonderzoek maakt dankzij E5-Mode bovendien kans op één van de 10 kledingcheques van 500 euro! "
Vraag is nu echter of elke cheque goed is voor 500 euro, zodat je 5000 euro aan kleren moet gaan kopen dan wel … dan wel wat? Dat zou goed zijn om een kamer bij te bouwen in huis en er een nieuwe klerenkast in neer te poten.
Het Instituut spreekt zich uiteraard niet uit over de resultaten. Deze bevestigen in sterke mate de volksmond die beweert dat vrouwen niet weten wat ze willen. Dezelfde resultaten bevestigen ondertussen ook minder volksmondelijke uitlatingen, met name dat het met de gelijkheid van man en vrouw de goede kant zou uitgaan: 55 procent van de mannen worstelt met hetzelfde probleem als vrouwen: ook zij kopen al eens iets dat ze niet dragen. Als je maar ziet welke kant het uitgaat, het ziet er niet zo goed uit. Tenzij voor de winkelketen, die nu vlijtig raadgevend personeel kan inzetten dat de klant, zonder die te veel te betuttelen, helpt bij haar maar ook bij zijn keuze.
Een woordvoerder van het Diependaele Instituut, wiens naam er hier niet toe doet, voegt er aan toe: "Er moet wel heel veel geld omgaan in de Belgische economie om er zomaar over de balk te gooien, om een aantal vooroordelen becijferd te bevestigen, zonder dat daar enige grondige methodiek mee gepaard gaat." Met andere woorden, het gaat om een truc van de foor. De foor heet hier dus E5 mode.
Hoed u voor de verpakkingsindustrie
De gebruiker leeft op voet van oorlog met de verpakkingsindustrie. Er wordt langs vele kanten onderzoek gedaan naar de stand van zaken in die oorlog. Enquêtes via internet of aan de ingang van de supermarkt, telefonische bevragingen, alle onderzoeksmiddelen zijn goed. Gebruiker, laat je gaan en vertel rustig hoe lang het tegenwoordig duurt om een verpakking open te krijgen.
Van onze kant hebben we echter een ander onderzoek lopende gezet: hoe niet alleen kameleons hun pak en dus hun verpakking veranderen. Toedracht en dichte pakken, los gedragen mouwen (en wat daar al niet uitkomt aan apen), buikriemen, u ziet, het kan veel kanten uit en de onderzoekers van het Diependaele hebben dan ook de handen vol op dit ogenblik.
Zijn ze goed bezig? Allicht.
Van onze kant hebben we echter een ander onderzoek lopende gezet: hoe niet alleen kameleons hun pak en dus hun verpakking veranderen. Toedracht en dichte pakken, los gedragen mouwen (en wat daar al niet uitkomt aan apen), buikriemen, u ziet, het kan veel kanten uit en de onderzoekers van het Diependaele hebben dan ook de handen vol op dit ogenblik.
Zijn ze goed bezig? Allicht.
Belgische realpolitiek
Zowel Belgen zelf als buitenlanders begrijpen niet altijd hoe surrealistisch België en vooral zijn bestuurders eigenlijk te werk gaan. Het jongste staaltje daarvan is uiteraard de statistische vaststelling dat dit kleine land zijn klimaat twee maal vlugger opwarmt dan globaal. Een voortrekker, kortom. Op het blog "diependaele instituut" lees je daar al wat over. We moeten echter eerlijk en open durven zijn en meteen ook verder kijken. Een blik gooien kortom.
Vooreerst wil ik hier een blik werpen op en naar Vandebrande, Luc meer bepaald, uit Mechelen. Ooit minister-voorzitter van de Noord-Belgische regering. Vaak hoorden we uit zijn mond dat zijn regering gevat was. Meteen stonden hier en daar bij dunne bosjes mensen op en gingen, gelijklopend, stemmen op: meent hij dat? Is die regering echt gevat, bijvoorbeeld bij de kraag? Geeft hij grif toe dat zijn ploeg in de fout is gegaan? Wie vat dan zomaar een regering (bij de kraag)? Het koor was zo overstelpend dat de televisienieuwsredactie de woorden van Luc Vandebrande ondertitelde: de minister-president bedoelt eigenlijk: bij de regering is een zaak aanhangig gemaakt. De stemmen verstomden. Op de achtergrond en in de coulissen staat Vandebrande al een tijd te zwaaien met een geheime agenda. Helaas, uit het beeld, uit het zicht.
De televisienieuwsredactie heeft in deze gedwaald. Het betrof namelijk een gecodeerde boodschap. Enkele jaren later begonnen immers de koppen te rollen.
Eerst was er het Agusta schandaal naar aanleiding van de moord op Cools. Pro memorie: eerst werdHier en daar werden toen toplui en enkele politici bij de witte boord gevat en opgesloten in Lantin, de gevangenis van Luik. Luc Vandebrande kon eerst zijn ogen niet geloven. Zijn geheime, gecodeerde boodschap begon te werken. Iemand moet hem dan toch hebben begrepen. Ook God in eigen persoon, Guy 'Dieu' 'Spit' Spitaels moest toen het onderspit delven. Zeer verregaand allemaal. Maar men kon nog verder.
Naar Charleroi bijvoorbeeld. Daar gingen ook de PS poppetjes aan het dansen toen enkele bewindslui bij de witte boord werden gevat. Inmiddels had God een andere gestalte aangenomen, die van Elio Dieu Rupo, de meest alomtegenwoordige politicus van België: partijvoorzitter, hoofd van de Franstalige Gemeenschapsregering en van de Waalse Gewestregering. Straks nog federaal eerste minister, als niemand hem tegenhoudt. Luc Vandebrande is, toen het nieuws over Charleroi bekend raakte, van zijn stoel gevallen. Het was al lang niet meer de stoel van de minister-president. Vandebrande sprak zo weinig gevat dat hij eruit gevallen is. Dit doet er hier verder niet toe. Gaan we nu terug naar Charleroi, ons van geen kwaad bewust? Of gaan we bij God te rade, ten einde raad? Nee, laat maar.
Om af te sluiten gaan we even te raad bij Meester De Heer Marc Verwilghen
voormalig Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid, voormalig Minister van Justitie, gevallen witte ridder, en wat nog meer, we kunnen niet ongestraft in de toekomst zien. Statistisch gezien is het woord dat bij deze heer en meester het meest genoteerd werd: weerhouden. Hij is officieus uitgeroepen tot de kampioen 'belet aantekenen'. Na een uitspraak van een of ander hof of rechtbank, kan de beschuldigde die aldus veroordeeld is, beroep aantekenen bij een hoger hof of een hogere rechtbank. Verwilghen tekende constant belet aan. "Ik heb in deze het argument van de oppositie niet weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. De magistraten mopperden en de minister "kon in het hele dossier geen enkel element weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. Er bestaat een Excel bestand met 35 bladzijden waarin dergelijke uitspraken staan opgeschreven. Toen bladzijde 25 was volgeschreven, werd de Minister ontheven van zijn taak. De tien overige bladzijden in het bestand dateren van zijn huidige periode als Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid. "Voor de bouw van de Belgische observatiebasis aan de Zuidpool heeft de regering, op mijn voordracht, firma huppeldepup weerhouden om het station te bouwen." Die firma werd aldus belet over te gaan tot de bouw en tekende verzet aan bij de Raad van State. Als daar het dossier aanhangig wordt gemaakt en er komt een uitspraak te gronde, dan zijn we al drie jaar verder, is Verwilghen allicht geen minister meer en kan hij op zijn eentje belet aantekenen. Dat hij bovendien in bewuste zin begint en eindigt met dezelfde woorden, is niet voldoende om hem verder de grond, in casu het poolijs, in te boren.
Vooreerst wil ik hier een blik werpen op en naar Vandebrande, Luc meer bepaald, uit Mechelen. Ooit minister-voorzitter van de Noord-Belgische regering. Vaak hoorden we uit zijn mond dat zijn regering gevat was. Meteen stonden hier en daar bij dunne bosjes mensen op en gingen, gelijklopend, stemmen op: meent hij dat? Is die regering echt gevat, bijvoorbeeld bij de kraag? Geeft hij grif toe dat zijn ploeg in de fout is gegaan? Wie vat dan zomaar een regering (bij de kraag)? Het koor was zo overstelpend dat de televisienieuwsredactie de woorden van Luc Vandebrande ondertitelde: de minister-president bedoelt eigenlijk: bij de regering is een zaak aanhangig gemaakt. De stemmen verstomden. Op de achtergrond en in de coulissen staat Vandebrande al een tijd te zwaaien met een geheime agenda. Helaas, uit het beeld, uit het zicht.
De televisienieuwsredactie heeft in deze gedwaald. Het betrof namelijk een gecodeerde boodschap. Enkele jaren later begonnen immers de koppen te rollen.
Eerst was er het Agusta schandaal naar aanleiding van de moord op Cools. Pro memorie: eerst werdHier en daar werden toen toplui en enkele politici bij de witte boord gevat en opgesloten in Lantin, de gevangenis van Luik. Luc Vandebrande kon eerst zijn ogen niet geloven. Zijn geheime, gecodeerde boodschap begon te werken. Iemand moet hem dan toch hebben begrepen. Ook God in eigen persoon, Guy 'Dieu' 'Spit' Spitaels moest toen het onderspit delven. Zeer verregaand allemaal. Maar men kon nog verder.
Naar Charleroi bijvoorbeeld. Daar gingen ook de PS poppetjes aan het dansen toen enkele bewindslui bij de witte boord werden gevat. Inmiddels had God een andere gestalte aangenomen, die van Elio Dieu Rupo, de meest alomtegenwoordige politicus van België: partijvoorzitter, hoofd van de Franstalige Gemeenschapsregering en van de Waalse Gewestregering. Straks nog federaal eerste minister, als niemand hem tegenhoudt. Luc Vandebrande is, toen het nieuws over Charleroi bekend raakte, van zijn stoel gevallen. Het was al lang niet meer de stoel van de minister-president. Vandebrande sprak zo weinig gevat dat hij eruit gevallen is. Dit doet er hier verder niet toe. Gaan we nu terug naar Charleroi, ons van geen kwaad bewust? Of gaan we bij God te rade, ten einde raad? Nee, laat maar.
Om af te sluiten gaan we even te raad bij Meester De Heer Marc Verwilghen
voormalig Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid, voormalig Minister van Justitie, gevallen witte ridder, en wat nog meer, we kunnen niet ongestraft in de toekomst zien. Statistisch gezien is het woord dat bij deze heer en meester het meest genoteerd werd: weerhouden. Hij is officieus uitgeroepen tot de kampioen 'belet aantekenen'. Na een uitspraak van een of ander hof of rechtbank, kan de beschuldigde die aldus veroordeeld is, beroep aantekenen bij een hoger hof of een hogere rechtbank. Verwilghen tekende constant belet aan. "Ik heb in deze het argument van de oppositie niet weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. De magistraten mopperden en de minister "kon in het hele dossier geen enkel element weerhouden". De minister gaf belet, niet verstek. Er bestaat een Excel bestand met 35 bladzijden waarin dergelijke uitspraken staan opgeschreven. Toen bladzijde 25 was volgeschreven, werd de Minister ontheven van zijn taak. De tien overige bladzijden in het bestand dateren van zijn huidige periode als Minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid. "Voor de bouw van de Belgische observatiebasis aan de Zuidpool heeft de regering, op mijn voordracht, firma huppeldepup weerhouden om het station te bouwen." Die firma werd aldus belet over te gaan tot de bouw en tekende verzet aan bij de Raad van State. Als daar het dossier aanhangig wordt gemaakt en er komt een uitspraak te gronde, dan zijn we al drie jaar verder, is Verwilghen allicht geen minister meer en kan hij op zijn eentje belet aantekenen. Dat hij bovendien in bewuste zin begint en eindigt met dezelfde woorden, is niet voldoende om hem verder de grond, in casu het poolijs, in te boren.
Globalisering ligt totaal op zijn gat
Bredero was een dwarskijker met visie, een soort helderziende profeet met een brilletje. Het kan verkeren, is alles wat van zijn werk in de volksmond is overgebleven. Het is veel en eigenlijk alles.
Zowat drie jaar geleden opperde het Diependaele ooit aan een klant: “Jij gaat er steeds van uit dat de economie blijft groeien. Heb je er al aan gedacht dat het ooit uit zal zijn met die groei?”. De klant vond zonder verpinken het juiste antwoord: “Daar denk ik niet aan”.
Het is op die basis dat kennisinstituten zoals het Diependaele in de kennismaatschappij een economische positie kunnen innemen.
Het Diependaele herhaalde toen aan zijn klant die zinsnede van Bredero.
Lange tijd gold dat de globalisering de verovering van de wereld betekent door Amerikaanse producten van mindere kwaliteit zoals coke, cola, Chrysler en consoorten. Ook dat is verkeerd uitgevallen en aan verkeren toe. Bredero, niet Grote Broer, is tegenwoordig alom. Straks vertrekt die Broer met stille trom uit het Café Bagdad.
Wat er wel geheel globaal en wereldomvattend is, dat is het debacle van de VS, hun schuldencrisis, hun begrotingskort, hun rommelhypotheken: ze treffen de hele wereld. Ze sleuren de hele wereld mee in hun val, die na de hoogmoed komt van de regering Vanden Bosch. (Bush, zeg maar, maar we willen dit niet zomaar en zo graag gezegd).
Nu ook de restanten van de Volksunie het verdwijnpunt naderen of voorbij zijn getrokken – als gevolg van rommelhypotheken? – krijgt het Diependaele de ene spontane sollicitant na de andere over de vloer.
Onlangs was hier een jonge historicus van tegen de veertig jaar, en we citeren, “even komen binnenwaaien om te zien of er voor hem een nieuwe uitdaging was weggelegd in het Instituut”. Dat ‘jonge historicus’ is afgemeten op basis van zijn ervaring. “Bart,” sprak dr. Diependaele hem toe, “je toekomst ligt in het Zuiden, jonge man. Te beginnen met het zuiden van ons eigen land. Vraag het je zuster maar.”
Twee dagen later viel er een mailtje in de bus vanwege en we citeren weer: Anciaux, Bert:
“Beste vrienden, binnenkort wordt het voor ons weer tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik zal volop bouwen aan mijn eigen toekomst binnen een nieuw kader. Zou het ondertussen niet een prachtige zaak zijn dat u mijn diensten inhuurt voor onderzoek naar toekomstmogelijkheden?”.
Bij het Diependaele heeft Bert echter geen vrienden. Elders misschien nog wel een paar, waaronder zijn eigen vader. Bovendien wijst niets in zijn curriculum op enige voeling met de toekomst vanuit het verleden of omgekeerd.
Tussendoor kwam er een voldoende gefrankeerde brief via de Post binnen, afgestempeld in Izegem. Reeds na twee zinnen werd dit schrijven zonder gevolg en zonder antwoord geklasseerd. Stel u voor: “Zeer hooggeleerde dokter Diependaele”, zo begon het. Wat hoog gegrepen voor iemand uit Izegem maar toch, foutloos, geen spellingfout tussen te krijgen. Het ging echter verder en eigenlijk ver genoeg tot veel te ver: “In mijn vorige hoedanigheid van Minister der Noord-Belgische regering heb ik meermaals het genoegen gesmaakt kennis te nemen van uw bevindingen in diverse aangelegenheden”. Dit klopt langs geen kanten. Die man uit het ver westelijke Izegem heeft nooit ook maar een statistische studie besteld bij het Diependaele. Hij ging altijd steevast bij concurrent Censydiam. Vandaar het gevolg dat we aan dit schrijven hebben voorbehouden.
Op een dag echter schrok het hele instituut zich een aap in stilte in de mouw. Niemand minder dan Condy Rize kwam hier binnen gewandeld – tussen twee opdrachten door – om voor haarzelf en haar opdrachtgever, hoger genoemde Vande Bosch, een kandidatuur in te dienen als vorser, annex spreker verbonden aan het Diependaele. Beginwedde 10.000 dollar. Niemand in het Instituut heeft ook maar een seconde laten blijken deze dame met haar vreemde tongval te kennen.
Hoe moet het nu verder? Misschien nemen de Chinezen wel de globalisering over en worden de producten nog goedkoper, smaaklozer, bedreigender voor de volksgezondheid (zoals coke cola) en ondermijnender voor de mensheid. Het Instituut werkt volop aan een studie in die zin en die richting.
Zowat drie jaar geleden opperde het Diependaele ooit aan een klant: “Jij gaat er steeds van uit dat de economie blijft groeien. Heb je er al aan gedacht dat het ooit uit zal zijn met die groei?”. De klant vond zonder verpinken het juiste antwoord: “Daar denk ik niet aan”.
Het is op die basis dat kennisinstituten zoals het Diependaele in de kennismaatschappij een economische positie kunnen innemen.
Het Diependaele herhaalde toen aan zijn klant die zinsnede van Bredero.
Lange tijd gold dat de globalisering de verovering van de wereld betekent door Amerikaanse producten van mindere kwaliteit zoals coke, cola, Chrysler en consoorten. Ook dat is verkeerd uitgevallen en aan verkeren toe. Bredero, niet Grote Broer, is tegenwoordig alom. Straks vertrekt die Broer met stille trom uit het Café Bagdad.
Wat er wel geheel globaal en wereldomvattend is, dat is het debacle van de VS, hun schuldencrisis, hun begrotingskort, hun rommelhypotheken: ze treffen de hele wereld. Ze sleuren de hele wereld mee in hun val, die na de hoogmoed komt van de regering Vanden Bosch. (Bush, zeg maar, maar we willen dit niet zomaar en zo graag gezegd).
Nu ook de restanten van de Volksunie het verdwijnpunt naderen of voorbij zijn getrokken – als gevolg van rommelhypotheken? – krijgt het Diependaele de ene spontane sollicitant na de andere over de vloer.
Onlangs was hier een jonge historicus van tegen de veertig jaar, en we citeren, “even komen binnenwaaien om te zien of er voor hem een nieuwe uitdaging was weggelegd in het Instituut”. Dat ‘jonge historicus’ is afgemeten op basis van zijn ervaring. “Bart,” sprak dr. Diependaele hem toe, “je toekomst ligt in het Zuiden, jonge man. Te beginnen met het zuiden van ons eigen land. Vraag het je zuster maar.”
Twee dagen later viel er een mailtje in de bus vanwege en we citeren weer: Anciaux, Bert
“Beste vrienden, binnenkort wordt het voor ons weer tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik zal volop bouwen aan mijn eigen toekomst binnen een nieuw kader. Zou het ondertussen niet een prachtige zaak zijn dat u mijn diensten inhuurt voor onderzoek naar toekomstmogelijkheden?”.
Bij het Diependaele heeft Bert echter geen vrienden. Elders misschien nog wel een paar, waaronder zijn eigen vader. Bovendien wijst niets in zijn curriculum op enige voeling met de toekomst vanuit het verleden of omgekeerd.
Tussendoor kwam er een voldoende gefrankeerde brief via de Post binnen, afgestempeld in Izegem. Reeds na twee zinnen werd dit schrijven zonder gevolg en zonder antwoord geklasseerd. Stel u voor: “Zeer hooggeleerde dokter Diependaele”, zo begon het. Wat hoog gegrepen voor iemand uit Izegem maar toch, foutloos, geen spellingfout tussen te krijgen. Het ging echter verder en eigenlijk ver genoeg tot veel te ver: “In mijn vorige hoedanigheid van Minister der Noord-Belgische regering heb ik meermaals het genoegen gesmaakt kennis te nemen van uw bevindingen in diverse aangelegenheden”. Dit klopt langs geen kanten. Die man uit het ver westelijke Izegem heeft nooit ook maar een statistische studie besteld bij het Diependaele. Hij ging altijd steevast bij concurrent Censydiam. Vandaar het gevolg dat we aan dit schrijven hebben voorbehouden.
Op een dag echter schrok het hele instituut zich een aap in stilte in de mouw. Niemand minder dan Condy Rize kwam hier binnen gewandeld – tussen twee opdrachten door – om voor haarzelf en haar opdrachtgever, hoger genoemde Vande Bosch, een kandidatuur in te dienen als vorser, annex spreker verbonden aan het Diependaele. Beginwedde 10.000 dollar. Niemand in het Instituut heeft ook maar een seconde laten blijken deze dame met haar vreemde tongval te kennen.
Hoe moet het nu verder? Misschien nemen de Chinezen wel de globalisering over en worden de producten nog goedkoper, smaaklozer, bedreigender voor de volksgezondheid (zoals coke cola) en ondermijnender voor de mensheid. Het Instituut werkt volop aan een studie in die zin en die richting.
Inleiding
Wat voorafging en daardoor ook voorgoed de mist in
De Diependaelse Kronieken zijn niet meer. Diependaele Instituut ontmanteld en opgeblazen
Op donderdag 1 oktober 2009 is het Diependaele Instituut het slachtoffer geworden van een brutale en bovendien onverwachte aanslag.
Net toen de laatste medewerker, iemand van de logistieke afdeling, zich had opgemaakt om naar huis te gaan, reed een zwarte vierwiel aangedreven auto met geblindeerde zijramen de oprit naar het gebouw op.
Hij hield bruusk halt en er stapten drie mannen uit, gekleed in paarse overalls. Twee onder hen sommeerden de medewerker in te stappen. De derde drong ondertussen het gebouw binnen, veegde er alle bestanden uit de computers met een druk op de knop van een afstandsbediening, uit na in het apparaat een cijfercode te hebben ingegeven.
Even later vervoegde hij het duo in de auto die meteen wegscheurde. Nauwelijks was de wagen op straatniveau of er volgde een ontploffing en het gebouw verdween in rook.
De mannen spraken met een uitgesproken Antwerps accent en waren voor de rest onherkenbaar: ze droegen op een na goedkope carnavalsmaskers, het enige masker dat wat geld moet hebben gekost stelde een bekend Nederlands cultschrijver voor met lange, grijze haren en een pijp in de mond.
De laatste bijdragen die verschenen waren op de Diependaelse kronieken hadden te maken met de zaak Baron Van Steenkiste en met de Oosterweelverbinding (genoeg geluld, lange wapper).
Vandaag, 2 oktober, is gebleken dat hier en daar wat documenten op reservecomputers zijn teruggevonden. Frans-Hendrik Diependaele heeft zijn telewerkende medewerkers ’s nachts bijeengeroepen op een geheime locatie in de Scheldestad, het hol van de lange wapper leeuw en hen verzocht hun bijdragen bijeen te zamelen om een nieuwe gegevensbank aan te leggen. Diependaele was helemaal niet aangedaan noch verrast. De maffia is tegenwoordig in alle geledingen van de samenlevingen doorgedrongen, stelt hij. Van de eenvoudige parkeercontroledienst tot de BAM. Of in het Wilde Wout en in het Verre nog wat Wilde Westen. Maar waarom uitgerekend het Diependaele en niet Patrick Janssens of die andere jezuïet, Ludo Van Campenhout, notoire tegenstanders van de lange wapper, ongetroffen bleven, stemt hem tot nadenken. Eerst het Diependaele en daarna die twee jezuïeten? Het is een puur speculatieve vraag.
Dit blog van het herrezen doch meer dan ooit verdoken Diependaele Instituut zal enkel nog fragmenten van vroegere kronieken bevatten. Er komen geen nieuwe artikels meer op. De toestand is ernstig en hopeloos.
De Diependaelse Kronieken zijn niet meer. Diependaele Instituut ontmanteld en opgeblazen
Op donderdag 1 oktober 2009 is het Diependaele Instituut het slachtoffer geworden van een brutale en bovendien onverwachte aanslag.
Net toen de laatste medewerker, iemand van de logistieke afdeling, zich had opgemaakt om naar huis te gaan, reed een zwarte vierwiel aangedreven auto met geblindeerde zijramen de oprit naar het gebouw op.
Hij hield bruusk halt en er stapten drie mannen uit, gekleed in paarse overalls. Twee onder hen sommeerden de medewerker in te stappen. De derde drong ondertussen het gebouw binnen, veegde er alle bestanden uit de computers met een druk op de knop van een afstandsbediening, uit na in het apparaat een cijfercode te hebben ingegeven.
Even later vervoegde hij het duo in de auto die meteen wegscheurde. Nauwelijks was de wagen op straatniveau of er volgde een ontploffing en het gebouw verdween in rook.
De mannen spraken met een uitgesproken Antwerps accent en waren voor de rest onherkenbaar: ze droegen op een na goedkope carnavalsmaskers, het enige masker dat wat geld moet hebben gekost stelde een bekend Nederlands cultschrijver voor met lange, grijze haren en een pijp in de mond.
De laatste bijdragen die verschenen waren op de Diependaelse kronieken hadden te maken met de zaak Baron Van Steenkiste en met de Oosterweelverbinding (genoeg geluld, lange wapper).
Vandaag, 2 oktober, is gebleken dat hier en daar wat documenten op reservecomputers zijn teruggevonden. Frans-Hendrik Diependaele heeft zijn telewerkende medewerkers ’s nachts bijeengeroepen op een geheime locatie in de Scheldestad, het hol van de lange wapper leeuw en hen verzocht hun bijdragen bijeen te zamelen om een nieuwe gegevensbank aan te leggen. Diependaele was helemaal niet aangedaan noch verrast. De maffia is tegenwoordig in alle geledingen van de samenlevingen doorgedrongen, stelt hij. Van de eenvoudige parkeercontroledienst tot de BAM. Of in het Wilde Wout en in het Verre nog wat Wilde Westen. Maar waarom uitgerekend het Diependaele en niet Patrick Janssens of die andere jezuïet, Ludo Van Campenhout, notoire tegenstanders van de lange wapper, ongetroffen bleven, stemt hem tot nadenken. Eerst het Diependaele en daarna die twee jezuïeten? Het is een puur speculatieve vraag.
Dit blog van het herrezen doch meer dan ooit verdoken Diependaele Instituut zal enkel nog fragmenten van vroegere kronieken bevatten. Er komen geen nieuwe artikels meer op. De toestand is ernstig en hopeloos.
Abonneren op:
Posts (Atom)